Sesja 3# Kratos

Ciemność zaczęła rosnąć w krainie. Niebo zrobiło się ciemniejsze, z ziemi, powietrza i wody wyłoniły się stwory, które siały spustoszenie. Dla jednych był to czas rozkwitu, dla innych zaś - końca. 

Znajdujecie się w ciemnej jaskini. Pomimo słabego oświetlenia widzicie, że leżycie na kamiennym stole, przywiązani, głowami do siebie. Nie wiecie co się dzieje, po waszych głowach krążą mroczne myśli. Przy was stoi 4 zakapturzonych mężczyzn, nie wiecie jakiej rasy. Jeden z nich jest widocznie przygarbiony. Modlą się

"ej ej panie ty jakis szetenista jest? ja ofiara panie nie bede" *malin wierci sie i stara wydostac* "Jak chcesz sie bic to ja sie bic bede jak prawdziwy facet a nie jakas ciota"

"nie, nie, nieeeee, to gadajcie, że ten stary lewak obok mnie to maaaliin" *wierce sie jak debil*

Nie odzywam się i patrzę wokół za możliwością wydostania się. Próbuję się wyrwać.

Leżę spokojnie i oszczędzam siły. Trochę chcę mi się kupę na rysia

Dziwne osoby przestały się modlić. Każdy z nich poszedł do was. Ten zgarbiony podszedł pod Lynn'a. Rozpoczął się rytuał. Nad wami pojawiły się niezwykle jaskrawe kamienie i powoli obniżały się na wysokości waszych serc.

Próbuję wyrwać się z więzów.

Obserwuję kryształ i spluwam na niego. Próbuję szarpnąć prawą ręką.

Zastanawiam sie nad sensem życia; zaczynam się dusić malinowym smrodem; drę się: "tak tak, to ja zgwałciłem helge, kiedy malin tego nie widział, dajcie mi spokoj!"

pierdze ze stresu "TY- TY CHOLERO TY- NIE HELGA- MOJA HELGA TO JE MOJA HELGA" staram sie wyrwac i udusic marcina (?) *nie wiem jaka jest nazwa postaci*

Safril próbuje wyrwać się z więzów, lecz nie udaje mu się to. Bąk Malina bardzo śmierdzi. Zgarbiony mnich zaśmiał się. Był to bardzo dziwny śmiech, jak gdyby nie pochodził od istoty żywej. Lynn wyrwał swoją siłą łańcuch trzymający jego prawą rękę, niestety zrobił to za późno. Tajemnicze kamienie weszły przez wasze klatki piersiowe do serc. Czujecie największy ból, jaki możecie sobie wyobrazić (wszyscy - 1 hp). Tak szybko jak się pojawił, tak szybko zniknął (ból oczywiście).

"Kek A'gmar!" - wyciągam dynamicznie prawą rękę ku szyi garbatego i próbuję go udusić  pnączem.

Wciąż próbuję się uwolnić.

próbuję wyciagnac rece z kajdanow, motywuje mnie dodatkowo smrod malina

"co to kurna jest ja jakis pedal nie jestem nie chce zeby cos we mnie wlazilo panowie"

Safril pomimo dalszych prób wyrwania się poniósł porażkę. Kylar poprzez swoje akcje tylko jeszcze bardziej zacisną więzy. Malin dalej leży na stole. Lynn swoimi pnączami objął szyję garbatego mnicha. Kaptur będący na jego głowie zsuną się. Ujrzeliście głowę dziwnego stwora - robota. Była o wiele szersza niż wysoka, lekko zielonkawa, miał duże szklane oczy świecące na niebiesko. Pnącze pozbawiło go głowy, ciało opadło ciężko na ziemię i stanęło w płomieniach. Łuna światła pokazała wam, że grota w której się znajdujecie ma idealnie wygładzony sufit, ściany są nieregularne.

zamykam oczy i placze "o cholera cholera cholera cholera co by mamusia powiedziala" *staram sie wyrwac i skulic zeby poplakac troche dluzej*

Staram się wyrwać drugą rękę z kajdanów. Jeżeli mi się to uda to staram się wyrwać nogi.

"teee ja znam tego goscia.. on był drugi w kolejce do chedożenia helgi; Lynn, zrób cos żeby nas uwolnić"

Staram się jakoś zwinnie wydostać rękę z wiązu lub go rozwiązać.

Safril ponownie nie wydostaje się z uwięzienia. Lynn uwolnił ręce, lecz nie dał rady zrobić nic z nogami. Potrzeba do tego więcej siły. 

Tylko Maciek czyta:

Staram się wyrwać kajdany z rąk Malinowi i Kylarowi.

Zaczynam się wkurzać; chcę się wyswobodzić zupełnie, ręce i nogi, wpadam w furie; staram sie pomoć Lynnowi na ile mogę

Leżę i czekam.

co ja zrobilem zeby taki los mnie spotkal MOJA HELGA, dalej placze

Ręce Lynna, Kyllara i Malina są wolne. Safril leży na stole. Nogi wszystkich są dalej skrępowane (Safril ma dalej skrępowane ręce). Reszta mnichów w panice ucieka. Ciało robota powoli przygasa, jego okrycie doszczętnie spłonęło. Ukazał się wam dziwny widok. Para bucha z jego stempunk'owego ciała. Liczne koła zębate i śruby rozsypały się po podłodze. W pomieszczeniu robi się coraz bardziej gorąco

"pewnie nawaliła klimatyzacja; trust me im an engineer" probouje wyrwac nogi z kajdan przy pomocy rak i wlasnej sily

Uwolnijcie mnie głupcy!

"Kek A'gmar!" krzyczę i pnączami staram się oswobodzić nasze nogi z kajdan.

skacze sobie i staram sie wskoczyc na jednego z robotow

Lynn dzięki swoim umiejętnościom uwolnił nogi wszystkim. Safril ma dalej związane ręce. Malin nie mógł skoczyć bo nie było na kogo + był związany, przez co wylądował na głowie 

Igor czyta:

Maciek czyta:

Rozglądam się po jaskinii; idę powoli w kierunku wyjscia

Staram się z całych sił wyrwać swoje ręce. Jeśli mi się uda wstaje i rozglądam się po pokoju.

Rwę wszystkie kajdany krępujące ludzkość za pomocą siły lub magii i wstaję.

turlam sie placze bo jestem glupi

Safril uwolnił się z więzów. Jaskinia nie jest zbyt duża. Po dokładniejszym przyglądnięciu się zauważacie, że z sufitu kapie woda. W kącie znajduje się skrzynia. Podłoga, ściana i sufit są z kamienia, sufit jest lekko wygładzony. Robot, który został pozbawiony głowy całkowicie spłoną, nic z niego nie zostało. Panuje półmrok. Zaczynacie być głodni

Podchodzę ostrożnie do skrzyni; rozglądam się za pułapkami

Opieram się o ścianę i stoję.

Kucam na rysia i rozglądam się za wyjściem z jaskini.

turlam sie w strone innych

Skrzynie nie są zabezpieczone żadnymi pułapkami. Malin doturlał się do pozostałych. Safril stoi przy ścianie. Lynn pięknie siedzi jak Ryś.

Zaglądam do skrzyni.

Otwieram skrzynie z ostrożnoscią

turlam sie do Lynna, ej panie co ty pan srasz?

Chadzam po jaskini nieopodal towarzyszy w poszukiwaniu wyjścia.

W skrzyni znajdujecie pusty kubek, 2 kawałki świeżego chleba, tępy nóż (1), ogromną ilość kół zębatych i śrub oraz skórzaną czapkę. Wyjście jest na przeciwko skrzyni

chodze za lynnem i znow pytam "czy pan sral?" ide do marcina i mowie "mozesz sobie je wsadzic w dupe"

Żrem 1 chlebek; biorę tepy noz; ibiore ile kol zebatych i srub ile moge

Wychodzę.

Jem śruby bo przypominają mi gruz i dzieciństwo. ŻART biore śruby i koła zębate, przekrawam kromkę na pół i jem. "Nie nie srałem..." - robię dramatyczną pauzę - "..jeszcze."