Sesja II - Dwa światy

First topic message reminder :

Gm: Leer
Nazwa: Dwa Światy
Data otwarcia: 02.11.2012
Więc zaczynajmy !

Wchodzicie za Xertem. Jesteście teraz w małym pomieszczeniu, mniej więcej sześć na sześć metrów. W pomieszczeniu tym ulokowane są rozmaite skrzynie pozamykane na kłódki oraz drzwi na przeciwko. Xert otwiera jedną ze skrzyń, wyjmuje coś po czym z powrotem ją zamyka. Podchodzi do was wręczając każdemu lniane koszule, lniane spodnie, oraz skórzane buty. Potem otwiera drzwi kluczem i mówi: "Chodźcie dalej za mną."

Biorę ubrania i idę dalej. Łapie Xerta za rękaw i szepczę do niego

Spoiler:

zakładam ubranie "No elegancko, a tera gdzie je piwo?"

"Dziękuję ci za twoje dary, muszę przyznać, że dość miałem tych łachmanów, chcę jednak wiedzieć, czy to ubrania dla przyjaciela domu, czy dla jego sługi."

"Chodźcie, Hrabia już na was czeka." powiedziawszy to wyszedł za drzwi i poszedł korytarzem w prawo.

ide za nim smiejac sie do siebie "No a to piwo?"

Ubieram się i idę za nim. Zostawiam na sobie stary płaszcz

Ubieram się i idę za nim podejrzliwie patrząc na dom.

Wychodzicie z pomieszczenia. Jesteście na długim korytarzu, po drodze minęliście 3 inne pomieszczenia. Trafiacie na dość dużą sale, prawie całą zajmuje suto zasłany stół - pełno na nim udźców, owoców i różnego rodzaju napojów. Z jednej strony stołu siedzi Hrabia, obok niego są cztery wolne miejsca, reszta jest zajęta przez różnego rodzaju osoby, wszystkie ubrane jak strażnicy. Hrabia widząc was woła: "O, jesteście! Proszę siadać i się częstować!". Xert usiadł po prawej ręce Hrabiego.

Siadam jak najbliżej Hrabiego

Siadam i bez niczyjego pozwolenia przysuwam sobie piwo bliżej siebie.

Z usmiechem dziecka podbiegam do stolu lapie pierwszy lepszy udziec i wgryzam sie w niego "No panie hrabio! Dlaczego tu jestesmy?" jezeli jest piwo lapie za kufel i wypijam cale

Wszyscy posiłkują się rozmaitymi potrawami, łącznie z Hrabią i Xertem. Oni rozmawiają ze sobą przy okazji. Hrabia mówi do was: "Jedźcie co chcecie, ale gdy wszyscy wyjdą zostańcie, chcę z wami porozmawiać" po czym wraca do ucztowania. Najbliżej was są półmiski z pieczenią, chlebem, kufle z piwem, winem, talerze owoców - wszystko czego dusza i ciało pragną.

Piję lampkę wina i jem duuuużo pieczeni

*wypijam jak najwiecej piwa i zaczynams piewac wesole żeglarskie piosenki"

Staram się zalać zdenrwowanie jak największą ilością piwa i zajeść je mięchem.

Jesteście najedzeni i napojeni. Jadło i picie powoli znika ze stołu, aż nie zostaje już prawie nic. Ludzie wesoło gaworząc rozchodzą się. Jedni idą do korytarza, z którego przyszliście, inni schodami, które teraz zauważacie, na górę. Niedaleko schodów jest pomarańczowy fotel stojący przy kominku. Xert podchodzi do kominka, podczas gdy Hrabia zostaje z wami przy stole. Wreszcie zwraca się do was:
"Dobrze, teraz możemy porozmawiać. Nie wiem, jaka jest wasza przeszłość, wiem o was tyle, ile powiedzieli mi łowcy niewolników, ale widzę w waszych oczach, że nie nadajecie się na sługi, nie chcę was więc marnować zlecając czyszczenie podłóg. Jednak wasza wolność kosztowała trochę grosza. Oto, co chcę wam zaoferować. Popracujecie dla mnie przez jakiś czas, odrabiając tylko to, ile jesteście mi winni, a przy okazji dojdziecie do pełni sprawności. Potem jesteście wolni. Możecie wyjść stąd i nigdy nie wracać, albo zostać tu i pracować dla mnie. Możecie też wpadać od czasu do czasu, zawsze znajdzie się coś do roboty. Co powiecie na moje słowa?" - mówił to w sposób szczery i z poważną twarzą.

"Dziękuje Ci. Odpracuję co jestem winny. Mam jednak najpierw pytanie. Nie masz może jakiegoś większego płaszcza, najlepiej czarnego?"

"Nie spytałeś się nas, czy chcemy twojej łaski, Manharcie, choć muszę przyznać, że całkiem milusio z twojej strony było nakarmienie i ubranie nas. Co mielibyśmy dla ciebie robić?" -staram się wyglądać na kogoś, kto ma pojęcie co robi

*czkawka wraca* "Panie hrabia ja se chetnie popracuje, żonka mi zawsze mowi zem sie do niczego nie nadajem , wiec jak to praca ma wygladac" *znowu zaczynam sie smiac do siebie*

"Nie znam was, może powiecie mi coś o sobie? Wtedy zadecyduje, w czym mi się przydacie."

"Ja jestem Malin Spadziowy! Wszyscy we wsi mnie znajo z tego ze piwa tyle wypije co waze! hue hue topor sem mial pewnego czasu co zem kochal bardziej niz zonke pikna moja, brode to ona miala pokazna hue hue, moja milosc najwieksza nosila imie lucyna , a zona sie wanda nazywala"

"Czemu nie, mogę coś powiedzieć. Ale nudno opowiadam na trzeźwo..." -patrzę na Manharta sugestywnie

"Jestem Abaddon. Nie pamiętam zbyt wiele. Możesz nazywać mnie Ab"

"Ty... trzeźwy krasnoludzie... zapewne jesteś Jormund. Rozejrzyj się, może jest jeszcze coś do picia na stole. Ab, jak to nie pamiętasz? Malinie... na pewno znajdę dla Ciebie coś do roboty..."

ide w strone kominka, siadam na fotelu i patrze sie na ogien wsluchujac sie w rozmowe

Na twarzy pojawia mi się gigantyczny uśmiech. Kłaniam się nisko, wędruję do stołu i w ciszy wysłuchuje opowieści kompanów, korzystając z piwa i "odrobinki" jedzonka

"Chyba straciłem pamięć, bo nie pamiętam nic oprócz klatki. Jak zapewne zauważyłeś jestem Malgath'em. Mam nadzieję, że do czegoś Ci się przydam."

Jormund

Spoiler:

Malin

Spoiler:

Hrabia mówi do Abaddona:
"Nie bój się, gdy jesteś tutaj możesz zdjąć płaszcz. Moi ludzie przywykli do istot innych od nich. Jest wśród nich nawet dwóch kha'jitów. Straciliście pamięć... to dość interesujące... Nie wiecie jak znaleźliście się w niewoli?"

"Jo żem myslał ze to barmanka niech ja kule bija mnie sprzedała żebym dług spłacił za piwsko co żem przpił!"

Zdejmuje płaszcz. Lekko rozprostuje skrzydła i odpowiadam: "Ja nie wiem. Tak jak już wspominałem - obudziłem się w klatce. Wiem kim jestem, gdzie się urodziłem, kim byli moi ludzie, lecz nie wiem co się ze mną działo"

"Ja pewnie się uchlałem, bo na trzeźwego żaden wojownik nie może mi się równać!" -wstaję i wrzeszczę. Próbuję się jeszcze bardziej schlać.

Jormund

Spoiler:

"Interesujące... muszę iść zająć się swoimi sprawami. - wstał po czym kontynuował - jeżeli chcecie odpocząć, Xert zaprowadzi was do waszej kwatery. Możecie też pytać go o inne rzeczy, zna tu każdy kąt. Niebawem was wezwę, gdy będę potrzebował waszej pomocy. Tymczasem - rozgośćcie się." - po tych słowach poszedł schodami na górę i zniknął wam z oczu.

"EEEEE! Herciu kochanie! Przynieś mi jeszcze troszeńke piweńka!"

*ide do xerta chwiejac sie* "Panie Xert pokoik by sie przydal" *jezeli dojde do kwatery to klade si ei zasypiam bardzo glosno chrapiac

Idę do Xerta -

Spoiler:

Hrabia nie odpowiada na wezwanie Jormunda. Xert mówi do niego "Trochę szacunku." po czym dodaje "proszę za mną". Po tych słowach wchodzi na górę schodami.

ide po schodach potykajac sie pare razy i za kazdym razem smiejac sie do siebie jak najglosniej daje rade

Idę za Xertem

Biorę ze sobą jak najwięcej się da jedzenia i idę za nim.

Wchodzicie na piętro. Od schodów idą trzy korytarze: w lewo, prawo i na wprost. Idziecie do tego na wprost. Zatrzymujecie się dopiero pod ostatnimi drzwiami. Nie są zamknięte na klucz. Xert otwiera je. Widzicie, że jest to niewielki pokój. Stolik, dwa krzesła, cztery łóżka(każde w jednym rogu pokoju), skrzynia obok każdego, a na środku zielony okrągły dywan. Xert mówi do was: "Tutaj będziecie spali. Dzielicie pokój z Nenthilem, jednym ze strażników. Obecnie jednak jest on w innej części, ale zapewne przyjdzie tu niebawem. Ja będę na dole przy kominku, gdybyście czegoś chcieli. Bywajcie." Po tych słowach poszedł w stronę schodów.

Idę do skrzyni. Zaglądam do środka, po czym kładę się na łóżku i zasypiam

Czekam aż Herth się oddali. Jeśli jest tu jakieś okno wyglądam za nie. "I jak chłopcy, kiedy uciekamy?" -pytam się pałaszując pożyczone jedzenie

Rzucam sie na łóżko i głosno mowie do Krasnoluda *MACIEK PRZECZYTAJ* "Ale bracie po co nam uciekać piwo mamy, prace mamy, tak to ja żem nie miał nawet jak lucyna była ze mno tak w ogóle to co sie stało z tym toporem..."

Abaddon

Spoiler:

Nie ma żadnych okien. Malin leży na łóżku, Abaddon też. Jormund je.

"HUE HUE SPIŻARNIA LUBIEM CIE KRASNOLUD" *łapie krasnoluda za brode i człapie gdziesz w poszukiwaniu spiżarni*

"Nie wiem o jaki ci topór chodzi. I co to za praca!? Praca niewolnika! ale cossię będziem przejmować! EEEE! Malinko! wkradnijmy się do spiżarni i zorganizujmy zawody w piciu!"

Śpię

Abaddon śpi, Malin ciągnie Jormunda za brodę, wyprowadza go na korytarz.

*rozgladam sie po korytarzu* "Eee widzisz tu jako spiżarnie?"

Rozglądam się po korytarzu. Zakradam się pod najbliższe drzwi, uchylam się i patrzę co znajduje się w środku.